നമുക്കിടയില്‍ പറയാതെ പോകുന്നത്‌
നമുക്കിടയില്‍ പറയാതെ പോകുന്നതൊന്നുണ്ട്‌
ഒരു കടല്‍, ആകാശം.
എന്‍ മൊഴികള്‍ക്ക്‌ നീ കാതോര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോഴും
നിന്‍ മഴനൂല്‍ കനവുകള്‍ ഞാനറിയുമ്പൊഴും
നമുക്കിടയിലുണ്ടൊരു സൂര്യന്‍,
ചില നേരങ്ങളില്‍ നാമറിയുന്നണ്ടതിന്‍ ചൂടൂം വെട്ടവും
എന്നിട്ടും നാം പറയാതെ ബാക്കിവെക്കുന്നതൊന്നുണ്ട്‌.
ഒരു പാഴ്‌ഭൂമിയായ്‌ നീയെരിഞ്ഞ
നേരങ്ങളിലെന്‍ കാതില്‍ പതിഞ്ഞ നിന്‍
കൊലുസിന്റെ ഗദ്‌ഗദം...
ഒടുവിലാ നിശാഗന്ധി ചുവട്ടിലായ്‌
ഞാന്‍ നിന്നെയറിഞ്ഞനാള്‍തൊട്ടു
നാം പറയാതെ പോകുന്നതൊന്നുണ്ട്‌.
നീയറിയാതെ ഞാന്‍ നിന്നെയറിഞ്ഞപ്പൊഴും
മൊഴിയാതെ നീ എന്നിലേക്കടുത്തപ്പൊഴും
അരുതെന്നു ചൊന്നില്ല നീ;
നിനച്ചതുമില്ല ഞാന്‍.
നിന്റെ രാത്രികള്‍ കണ്ണുനീര്‍
തുളുമ്പുവതെന്തിന്‌ ?
പകല്‍ കിനാവില്‍ തെളിയുന്ന ഇരുളിനെ
ഭയക്കുവതെന്തിന്‌ ?
മുക്കുയെന്‍ ഹൃദയരക്തത്തില്‍
നിന്റെയാ കഞ്ചന തൂലിക
പൊഴിയാതിരിക്കട്ടെ ശേഷിക്കുമാ
നിശാഗന്ധിമൊട്ടുകള്‍.
പകല്‍ പെയ്‌തിറങ്ങുമ്പൊഴും
ചാരമാവുമ്പൊഴും
എന്നിലണയാതെ നില്‍ക്കുന്നു
നീയാം കനലുകള്‍.
നിനക്ക്‌ പറയുവാനുള്ളതാ മിഴിസാഗരത്തിലുണ്ട്‌
എനിയ്‌ക്ക്‌ പറയാനുള്ളതീ മുഷ്‌ടിതന്‍ തുമ്പിലും
അതിനാല്‍ പറയാതെ പറയുന്നു നാം
പറയുവാനുള്ളത്‌.
